از لحظه به لحظه همکاری با رضا بابک آموختم و لذت بردم/ وقتی سینما انحصاری می‌شود

بابک انصاری بازیگر فیلم سینمایی “ترک عمیق” ساخته آرمان زرین کوب درباره ویژگی‌های این اثر عنوان کرد: یکی از نکات مثبت در «ترک عمیق» دور بودن اجرای تمام بازیگران از بازی‌های اغراق شده و بی مورد است. همه اکت‌ها با ظرافت انجام می‌شود و به همین دلیل در نظر اغلب افرادی که فیلم را دیده اند، یکی از نقاط قوت آن اجرای بازیگران است که از این بابت خدا را شکر می‌کنم و البته هدایت و وسواس آرمان زرین کوب در مقام کارگردان در این مورد بسیار تاثیرگذار بود.

وی در گفتگو با خبرگزاری خبرآنلاین، درباره برخورداری این فیلم از ژانر سایکودرام و پرداختن به اختلالات دوره گذار از میانسالی به کهنسالی و موضوعی نو در سینمای ایران گفت: سایکودرام و فیلم‌های روانشناختی یکی از گونه‌های مورد علاقه من در سینماست. خودم به شخصه مخاطب سه نوع از فیلم‌ها هستم. رازآلود، سایکو درام و سوررئال. همیشه آثار فیلمسازانی مثل پولانسکی، خودوروفسکی، لانتیموس و فون تریه مورد علاقه من بوده است. در سینمای ما کمتر به فیلم‌هایی در حوزه سایکودرام پرداخته شده و فکر می‌کنم 

به لحاظ انتخاب این دست از فیلم‌ها برای ساخته شدن زرین کوب شهامت به خرج داده و خلاف جهت جریانی که می‌بینیم حرکت کرده است. هر چند هر گونه‌ای از سینما و فیلم در نهایت مخاطب خودش را پیدا می‌کند، امااگر تبلیغات کار و تعداد سینماهای اکران کننده فیلم خوب باشد و نقدهای منصفانه در مورد فیلم نوشته شود، فکر می‌کنم به اندازه خودش دیده خواهد شد و اتفاقا این توانایی را دارد که مخاطب را تا انتها حفظ کند. در این چند روز جشنواره من در چند سینما برای اکران فیلم حضور داشتم و می‌دیدم که خوشبختانه هیچ کس سالن را ترک نمی‌کند در حالی که بهتر از من می‌دانید بسیاری از فیلم‌ها حتی با وجود پروداکشن‌های بزرگ در تنوع تصاویر باز هم در ایام جشنواره مورد استقبال قرار نمی‌گیرند و عده‌ای سالن سینما را ترک می‌کنند.

وی افزود: با توجه به این نشانه‌ها فکر می‌کنم «ترک عمیق» در این مورد کار خودش را انجام داده و توانسته مخاطب را تا انتها با خودش نگه دارد.

انصاری درباره تجربه همکاری با رضا بابک و گلچهره سجادیه در “ترک عمیق” گفت: همکاری با جناب رضا بابک و خانم سجادیه یک تجربه عالی و موفق برای من بود. آقای بابک یکی از با اخلاق‌ترین و همراه‌ترین پارتنرهایی بودند که افتخار همکاری با ایشان نصیب من شد. لحظه به لحظه کار با ایشان لذت بخش بود؛ چه در پشت صحنه و چه حتی در زمانی که در سرویس با ایشان از محل فیلمبرداری به سمت منزل برمی‌گشتیم، وقتی صحبت‌های ایشان در مورد جهان نمایش و تجربه اجرای صحنه ای و تعریف ایشان از استانداردهای تئاتر را می‌شنیدم، احساس می‌کردم چقدر خوش شانس بودم که تجربه همکاری با چنین استادی و آموختن از ایشان نصیبم شده است.

وی درباره تجربه حضور دوباره خود در جشنواره فیلم فجر بعد از گذشت بیش از دو دهه بیان کرد: اولین حضور من در جشنواره فجر مربوط می‌شود به ۲۱ سال پیش با فیلم سینمایی “شهر زیبا” اصغر فرهادی.

در آن دوره من کاندید بهترین بازیگر نقش اول مرد شدم و یکی از شیرین ترین خاطرات دوران کاری من است. سعی می‌کنم تا جایی که به انتخاب خودم مربوط است و شرایط زندگی به من این اجازه را می‌دهد در کارهایی باشم که حداقل های کیفی در آن رعایت شده باشد. البته در سینمای ما به واسطه ساختار ضعیفی که در آن وجود دارد خیلی نمی‌شود روی این موضوع پافشاری کرد. در کل، انجام کار خوب برایم مهم است،حالا چه در قالب فیلم باشد، چه سریال و چه تئاتر. به همین دلیل چون در سینمای ما اغلب بازیگران انتخاب می شوند تا اینکه فرصت انتخاب داشته باشند، در زمانی که می‌توانستم از کاری چشم پوشی کنم، ترجیح داده ام که کار نکنم اما خب صادقانه بگویم، فشار اقتصادی و وضعیت بسیار بدی که بر اقتصاد ما حاکم است باعث می‌شود همیشه نتوانم اینگونه عمل کنم و گاهی مجبور می‌شوم حتی در کارهای بی‌کیفیت هم حضور داشته باشم. مسئله اقتصاد برای همه مردم به ویژه برای هنرمندان مسئله مهم و بزرگی است. مشکلات اقتصادی و کاری متاسفانه امروزه یکی از دلایل خودکشی در بین اقشار جامعه است. از سال ۱۴۰۱ تا به امروز در هیچ فیلم و سریالی حضور نداشته‌ام و دلم می‌خواست کمی از فضا دور بمانم و به زندگی شخصی خودم برسم.

وی در پایان با یاد کردن از مازیار شیخ‌محبوبی صدابردار فقید سینمای ایران گفت: جا دارد در اینجا یادی کنیم از صدابردار خوب فیلم سینمایی «ترک عمیق» مازیار شیخ محبوبی عزیز که دیگر در میان ما نیستند. مرحوم شیخ محبوبی یکی از همان هایی هستند که متاسفانه به علت همین فشارهای اقتصادی و کاری درگذشتند ‌و متاسفانه ما یکی از بهترین‌ها و با سوادترین‌ها را در حوزه صدابرداری و سینما از دست دادیم. امیدوارم همه ما یاد بگیریم که منفعت جمعی همیشه بهتر از منفعت فردی است. این باعث می‌شود کمی انسانی تر به موضوعات نگاه کنیم و همه چیز را صرفا برای خودمان و در انحصار خودمان نخواهیم. بسیاری از افراد حرفه ای و کاربلد در حوزه های مختلف سینما امروز خانه نشین هستند و یکی از مهم ترین و اصلی‌ترین دلایل این خانه نشینی انحصار گرایی خاص افراد در سینما، تلویزیون، پلتفرم ها و حتی تئاتر است! این رویه بسیار خطرناک است و نتیجه اش چیزی جز ناامیدی بسیاری از همکاران ما و تکرار اتفاقات تلخی مثل ماجرای مرحوم شیخ محبوبی نخواهد بود. خوب است که در کنار سرگرم کردن خودمان با چندین پروژه مختلف، کمی هم به فکر دلگرم کردن دیگر همکارانمان باشیم.

۵۷۵۷